Epilog ~ Te amo, Vilu.

Epilog dla Nikaś Verdas, za 100 kom♥
 Wspomnienia pisane kursywą!

Violetta.

León.

Dwójka ludzi, tak od siebie odmiennych, pokonała wszystkie przeszkody na swojej drodze. Zrobili wszystko, w imię ich miłości. Dziś spotykamy ich po raz ostatni, jednak ich przygoda jeszcze się nie kończy. Mają dopiero dwadzieścia siedem lat (od aut: w opowiadaniu mieli po 22), a ich przygoda się zaczyna.

- León, gdzie ty mnie ciągniesz? - spytała dwudziesto-cztero letnia rozwódka, swojego byłego pasierba. Była podekscytowana.

- Poczekaj, chwileczka. - Mówi spokojnie, jednak powtarza to już szesnasty raz. Chyba dochodzimy (od aut: bez skojarzeń!:D), ponieważ widzę pięknie udekorowaną ławeczkę, do której ktoś, czyli za pewne mój Leoś, dołączył mały stoliczek. Podprowadził mnie do ławki i usiedliśmy.

- Przed kolacją, chcę o coś spytać. - Oznajmia tajemniczo. Patrzę na niego zdziwiona, jednak nic nie mówię. 

- Skarbie, jesteś dla mnie wszystkim. Gdy tylko cię poznałem, gdy mój ojciec cię przyprowadził, od razu się w Tobie zakochałem. Te amo, Vilu. Wyjdziesz za mnie? - Klęka na kolano. Wzruszona kiwam potakująco. Weźmiemy piękny ślub kościelny, ponieważ z jego ojcem brałam cywilny, był za bardzo zapracowany.

- León, zejdź na chwilę na dół! - Krzyczy moja żona od trzech miesięcy. Szybko zbiegam na dół i widzę tam Violę siedząca przy wyspie kuchennej, ma lekko podkrążone oczy. Podszedłem do niej i lekko podniosłem jej podbródek. Ujrzałem zapłakane oczy Violetty.

- Co się stało, misiu? - Pytam ją lekko zdenerwowany.

- Jestem w ciąży, będziemy mieli dziecko.

~,~

Witajcie...

Nie wiem, jak wam powiedzieć, ae rzpoczynam nowe opowiadanie. 

Oglądam właśnie V3, jezu, oni mnie rozwalają :P

Papusie :* 

SYNTH