Jeśli jeszcze jesteście...

JEŚLI JESZCZE JESTEŚCIE, ZAPRASZAM NA L-AYV! < 3 Tam ukaże się historia, która miała ukazać się tutaj :3

Epilog ~ Te amo, Vilu.

Epilog dla Nikaś Verdas, za 100 kom♥
 Wspomnienia pisane kursywą!

Violetta.

León.

Dwójka ludzi, tak od siebie odmiennych, pokonała wszystkie przeszkody na swojej drodze. Zrobili wszystko, w imię ich miłości. Dziś spotykamy ich po raz ostatni, jednak ich przygoda jeszcze się nie kończy. Mają dopiero dwadzieścia siedem lat (od aut: w opowiadaniu mieli po 22), a ich przygoda się zaczyna.

- León, gdzie ty mnie ciągniesz? - spytała dwudziesto-cztero letnia rozwódka, swojego byłego pasierba. Była podekscytowana.

- Poczekaj, chwileczka. - Mówi spokojnie, jednak powtarza to już szesnasty raz. Chyba dochodzimy (od aut: bez skojarzeń!:D), ponieważ widzę pięknie udekorowaną ławeczkę, do której ktoś, czyli za pewne mój Leoś, dołączył mały stoliczek. Podprowadził mnie do ławki i usiedliśmy.

- Przed kolacją, chcę o coś spytać. - Oznajmia tajemniczo. Patrzę na niego zdziwiona, jednak nic nie mówię. 

- Skarbie, jesteś dla mnie wszystkim. Gdy tylko cię poznałem, gdy mój ojciec cię przyprowadził, od razu się w Tobie zakochałem. Te amo, Vilu. Wyjdziesz za mnie? - Klęka na kolano. Wzruszona kiwam potakująco. Weźmiemy piękny ślub kościelny, ponieważ z jego ojcem brałam cywilny, był za bardzo zapracowany.

- León, zejdź na chwilę na dół! - Krzyczy moja żona od trzech miesięcy. Szybko zbiegam na dół i widzę tam Violę siedząca przy wyspie kuchennej, ma lekko podkrążone oczy. Podszedłem do niej i lekko podniosłem jej podbródek. Ujrzałem zapłakane oczy Violetty.

- Co się stało, misiu? - Pytam ją lekko zdenerwowany.

- Jestem w ciąży, będziemy mieli dziecko.

~,~

Witajcie...

Nie wiem, jak wam powiedzieć, ae rzpoczynam nowe opowiadanie. 

Oglądam właśnie V3, jezu, oni mnie rozwalają :P

Papusie :* 

SYNTH

Chapter 007 ~ Porwana.

Rozdział dedykuję każdemu, kto jeszcze tu jest ♥

Ludmiła:

        - Czy coś się stało? - Spytałam zapłakaną szatynkę siedzącą na ławce. Podniosła głowę.

- Lud, jak Federico zareagował, gdy powiedziałaś mu o ciąży? - Spytała. Nieco zdziwiło mnie to pytanie.

- Skąd pomysł na takie pytanie? Oczywiście, cieszył się, lecz teraz podejrzewam, że mnie zdradza. Musimy sobie zrobić dzisiaj nocowanko. - Mówię podekscytowana. Violetta tylko rozbawiona kiwnęła głową, lecz nadal widziałam w jej oczach smutek. No cóż, dziś się dowiem.

Pięć minut później:

        - Dzwoniłam do dziewczyn, nocowanie u Cami, bo mieszka sama. O dziewiętnastej, już nie mogę się doczekać! Po za tym, Pablo dzwonił do Francesci, i organizują wraz ze Studiem koncert starych uczniów. Mamy skomponować kilka piosenek. Chłopaki mają do skomponowania jedną, León musi sam coś skomponować, my we dwie mamy napisać piosenkę, ja i León piszemy piosenkę oraz wszyscy razem. Fajnie, nie? - Pyta mnie. Rozgadała się, ale zrozumiałam, o co jej chodzi. Kiwnęłam głową. Poszłyśmy do Starbucks'a. Tam czekał na nas niespodziewany gość.

Violetta:

        Kurde! Co Cornel tu robi? Myślałam, że jest w więzieniu za pobicie i szantaż! Podszedł do mnie, czułam jego oddech na swojej skórze. Dlaczego Lu akurat poszła do łazienki?! Mężczyzna chwycił mnie mocno za ramię, aż syknęłam z bólu.

        - Przycisz się, suko. - Szepnął mi na ucho, tym swoim obrzydliwym głosem. W kawiarni było takie zamieszanie, że nikt nie zauważył tej sytuacji. Wyprowadził mnie i wrzucił do jakiegoś czarnego auta. Zakneblował mnie tak, że nic nie widziałam. Odjechaliśmy.

Naty:

        Dlaczego tej Vilu ciągle nie ma? Lu się bardzo martwi, ponieważ to ona ją zostawiła, bo musiała do łazienki poprawić makijaż, a teraz się obwinia. Postanowiłam wraz z dziewczynami zadzwonić do Leóna:

L: León Verdas, prezes Verdas Corporation Inc. Z kim rozmawiam?

N: León, tu Naty! Wiesz może, gdzie jest Violetta?

L: Nie, nie wiem. Wybiegła ze szpitala, gdy powiedziała mi, że jest w ciąży. Właśnie jej szu...

N: VIOLETTA JEST W CIĄŻY?! I NIE JEST Z TOBĄ?! To się wkopaliśmy...

L: Po pierwsze, nie przerywaj mi. - słyszę delikatny i zdenerwowany śmiech - A po drugie, czemu się wkopaliśmy?

N: Bo Vilu była z nami umówiona i szła z Ludmi, gdy doszły Lud musiała iść do łazienki i zostawiła V samą, chyba nie muszę kończyć? 

L: Czyli została...

N: Porwana.

~.~

Tak, wiem, wy mnie uwielbiacie! :D 

To tylko nie cały roczek, cii :D 

Dziękuję za tyle wyświetleń i obserwatorów *u*

Jeśli ktoś skomentuje, to to będzie cud xD

  

To już jest koniec, nie ma już nic. Jesteśmy wolni, możemy iść. (EDIT)

UWAGA!
POWRACAM JAKO SYNTH!
DZIĘKUJĘ ZA TYLE WYŚWIETLEŃ I OBSERWATORÓW! CAŁUSKI!